«محراب » کسی نبود که از چیزی بترسد.او آدمی نبود که سرش را برای تیر پایین آورده و یا صدای خمپاره او را بر زمین بخواباند .همیشه صدا و جهت خمپاره را تشخیص می داد، و خلاف جهت آن حرکت می کرد . در منطقه ی حاج عمران ارتفاعی بود که نیروهای لشکر ویژه ی شهدا آنجا مستقر شده بودند . وقتی محراب برای سرکشی از نیروها روی ارتفاع می رفت، با تشخیص صدای خمپاره، محل برخورد آن را تشخیص می داد . جالب این بود که وقتی خمپاره ای سوت کشان در نقطه ای به زمین می خورد، محراب قبلاً راه خود را عوض کرده بود . بعضی از بچه ها که پشت سر او حرکت می کردند با صدای خمپاره روی زمین می خوابیدند ، محراب در حالی که پشت سرش را نگاه می کرد به آن ها می گفت : پشت سر من بیایید جایی که من می روم خمپاره نمی آید .
درسى که اربعین به ما میدهد، زنده نگهداشتن یاد حقیقت و خاطرهى شهادت در مقابل طوفان تبلیغات دشمن است.
